"အဘေရ မွတ္ထားေဟာ႔ေရွာ႔တဲ႔"

မိန္းမေလးမ်ားသည္ ေနတတ္ဘို႔လိုသည္။ အေနမထိုင္တတ္ခဲ႔ရင္ ေယာက်္ားသားေတြရဲ႔ ေ၀ဖန္မွဳကိုခံရတတ္စျမဲ။ အိမ္ေထာင္ရွင္ေကာအိမ္ေထာင္မရွင္ေရာ ေနတတ္ဘို႔လိုသည္။ တခ်ိဳ႔ ေျပာေနသံၾကားခဲ႔ရသည္။ ဒီမိန္းကေလးေတြ ေနတာထိုင္တာကိုက ဘယ္လို ညာလို ေ၀ဖန္သံမ်ားနားႏွင္႔မဆန္႔ၾကားရတတ္စျမဲ။ အမွန္မွာ မိန္းကေလးတိုင္းေတာ႔မဟုတ္ပါ။ က်မတို႔ မိန္းကေလးတိုင္း လွခ်င္ၾကသည္ ပခ်င္ၾကသည္။တခါတရဲ အလွအပရဲ႔ မ်က္ကြယ္မွာ ေျပာဆိုခံရသည္။ အဆိုေတာ္ေမဆြိေတာင္သီခ်င္းရွိသည္.”ဒို႔ကမိန္းကေလးဆိုတာမ်ိဳးဟာ လွတယ္ေျပာရင္ဘေဘာၾကတယ္”တဲ႔ မလွဘယ္သူရွိမွာလဲ သို႔ေသာ္အခ်ိန္အခါနဲ႔ လွဘို႔လို၏။တခ်ိဳ႕ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မွဳသည္ အႏၱရာယ္ကို စိန္ေခၚေနဘိသကဲ႔သို႔ ရွိခဲ႔၏။ ရွိလဲရွိေနၾက၏။ ခုေခတ္အခါသည္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေန၏။ နိဳင္ငံျခားသူအခ်ိဳ႔က ျမန္မာအ၀တ္စားကို သေဘာက်လို႔လား? ဒါမွမဟုတ္ေပၚလစီေလလား ေတာ႔မေျပာတတ္ ျမန္မာအ၀တ္စားေလး ၀တ္ထားတာေတြ႔ရွိမိေတာ႔က်မရင္ထဲမွာ ပီတိေတြျဖာခဲ႔ရသည္။ က်မတို႔ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးမ်ား တခ်ိဳ႕ ရိုးရိုးေလး၀တ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ အရမ္းေခတ္မွီလြန္းၾကသည္ မေပၚတေပၚေတြနဲ႔ သြားလာေနၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ တိုလိုက္တာမွ က်မသည္ပင္လွ်င္မၾကည္႔ရဲသည္႔ ၀တ္ေနၾကသည္႔မိန္းကေလးေတြလဲ ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ က်မလဲ လွျခင္ပါ၏။ ၀တ္ျခင္ပါ၏။ သို႔ေသာ္  မိမိ ၀တ္လိုက္ရင္္ ဆိုသည္႔ အေတြးစနဲ႔ပဲ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မွဳ ေခတ္စကားအရေျပာရရင္ “ေဟာ႔ ေရွာ႔= ေဟာ႔ေတာ႔”မ်ားမ၀တ္ရဲခဲ႔။ မိန္းကေလးတိုင္း လွခ်င္ၾကသည္မွာ အျပစ္မေျပာလို က်မကိုယ္၌က မိန္းကေလးမို႔ ။သို႔ေသာ္ တခါက က်မကိုယ္ေတြ႔တခု က်မ အထင္ကရ ျမိဳ႔တျမိဳ႕ကို သြားခဲ႔တယ္ေပါ့။ ခရီးသြားဆိုေတာ႔လဲ လူေပါင္းစံုသြားလာေနၾကသည္ သူ႕ကိစၥ င့ါကိစၥ တို႔ျဖင္႔ ခရီးသြားလို႔ေနၾက၏။ အသက္ငယ္ရြယ္ လူရြယ္ လူလတ္ လူၾကီး စသည္တို႔ သြားလာၾကသည္။ ကားျဖင္႔ခရီးသြားရင္း လမ္းတေနရာ အေရာက္ က်မၼာေရးအရ အေပါ့ အေလးသြားရန္၄င္း။ အစားအစာစားေသာက္ရန္၄င္း ကားကိုနာရီ၀က္ခန္႔နားေပးသည္။ (ခရီးသြားရာ၌ လိုအပ္သည္) တေနရာေရာက္လို႔ ကားဆိုက္သည္ဆိုသည္ႏွင္႔ ေစ်းသည္တို႔သည္လည္း ကားအနားစုေ၀းေရာက္လာကာ လုကာ ေစ်းေရာင္းၾကသည္။ ထိုအထဲမွာ ေခတ္စကားအရေျပာရရင္” ခပ္ေဟာ႔ေဟာ႔ မိန္းကေလးတေယာက္ “ဒီထက္ဋီကာခ်ဲ႔ေျပာရရင္ မေပၚတေပၚ၀တ္ဆင္လွ်က္ မိန္းကေလးတေယာက္ ေပါ့ ေအာက္ၾကည္႔ျပန္ေတာ႔ တိုလိုက္သာမွ မေျပာနဲ႔ က်မေတာင္ သူ႔ကိုၾကာရွည္မၾကည္႔ရဲခဲ႔။ က်မသာ ၾကာရွည္မၾကည္႔ရဲေပမဲ႔ ကိုေရႊကာလသားေတြအဖို႔မွာေတာ႔ လူတိုင္းရဲ႔ မ်က္လံုးအစံုတို႔သည္ ထိုေစ်းသည္ကေလးမေလးဆီသို႔ ဒီၾကားထဲ အသာမေနတတ္ေသာ အမွန္ေျပာရရင္ (ေစတနာ)ႏွင္႔ေျပာရွာသည္႔ ခပ္ရြယ္ရြယ္အဖိုးၾကီးတေယာက္သည္ ထိုမိန္းကေလးအနားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လွ်က္ ဘာေတြေျပာသည္ကိုေတာ႔ က်မ မသိခဲ႔ပါ။ သို႔ေသာ္ ထိုမိန္းကေလး မ်က္ႏွာသည္ သိသိသာသာေျပာင္းလြဲသြားသည္ကိုေတာ႔ သတိထားမိသည္။ က်မတို႔လဲ ကားနားေနစဥ္ ထမင္းမ်ားစားခဲ႔သည္။ တေနရာသို႔ မ်က္စိတခ်က္ေ၀ွ႔ၾကည္႔မိ၏။ကိုယ္ပိုင္ကားတစီးထိုးရပ္လာသည္။ မိန္းကေလးရဲ႔ ၀တ္စားမွဳကေတာ႔ နိဳင္ငံျခားမင္းသမီးစတိုင္ႏွင္႔။ဖိနပ္စီးထားသည္က ေဒါက္ျမင္႔ဖိနပ္။ ထိုကားေပၚက ဆင္းလာသည္ႏွင္႔ ေဒါက္ျမင္႔ဖိနပ္ေၾကာင္႔ေပလားေတာ႔မသိ။ ဒယီးဒယိုင္ျဖစ္လွ်က္ အမ်ိဳးသားခပ္ၾကီးၾကီး၏ လက္ေမာင္းကို ကိုင္လွ်က္ ရိုင္တိ ရိုင္တိုင္ ေလွ်ာက္လို႔ မိမိတို႔ဆိုင္အတြင္းသို႔ ၀င္လာခဲ႔သည္။ ဆိုင္ထဲရွိလူအားလံုးရဲ႔မ်က္စိသည္လည္း ထိုမိန္းကေလးဆီသို႔ သူသည္ ဘယ္သူကိုမွဂရုမစိုက္။ မိမိေတြးမိလိုက္သည္ ဒင္းတို႔ေတြရွိေနလို႔ ငါတို႔မိန္းမသားေတြ ေျပာခံေနရတာလို႔။ သူစားပြဲခံုလြတ္တေနရာသို႔ ေရာက္ျပီးထိုင္လိုက္သည္ႏွင္႔ ပြစိပြစိ ေျပာလိုက္သည္႔စကားမ်ား လက္ထဲမွ ဖုန္းကိုလည္း အလြတ္မေပး လက္နဲ႔ ကလိေနသည္။ ဖေအႏွင္႔သမီးလည္းမျဖစ္နိဳင္။ ေအာ္ ေတြ႔ရၾကံဳရ ဒုကၡ။ ဒီလိုနဲ႔ မိမိတို႔ စီးနင္းလာသည္႔ကား အခ်ိန္ျပည္႔သည္ႏွင္႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာဘို႔စပါယ္ယာ လိုက္ေအာ္လို႔ေနသည္။ မိမိလည္း ေနရာယရန္ကားေပၚတတ္ခဲ႔သည္။ ခရီးသည္မ်ား စံုသေလာက္ျဖစ္ေနသည္ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေအာက္မွ ေျပာလိုက္သည္႔စကားတခြန္းက်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္လွ်က္ “အဘေရ မွတ္ထား အဲဒါ ေဟာ႔ေရွာ႔တဲ႔။ သမီးတို႔လည္း အဲဒီလိုေလး၀တ္မွ ေစ်းေရာင္းရသည္ဟူသတတ္” မိမိသည္ ထိုအခါမွ မိမိနဖူးကို ဖတ္လို႔ ရိုက္ျပီး အဘိုးၾကီးေျပာေသာစကားသည္ေစတနာျဖင္႔သာျဖစ္နိဳင္သည္လို႔..။